جالب در باره ژاپن...

ژاپن شرقی ترین کشور جهان با چهارصد هزار کیلومتر مربع مساحت و جمعیتی بالغ بر 127 میلیون نفر در اقیانوس آرام واقع شده است. ژاپنی ها کشورشان که بیش از سه هزار جزیره کوچک و بزرگ دارد را «نیپون کوکو» به معنی خاستگاه خورشید خطاب می کنند. پایتخت این کشور شهر توکیو و واحد پول آن نیز ین است. نکته یی که باید همین ابتدای امر به آن اشاره کنم این است که ژاپنی ها برای تحصیل علم و دانش ارزش زیادی قائلند شاید از همین روست که میزان بی سوادی در دومین اقتصاد برتر جهان تقریباً صفر است. ژاپنی ها ترجیح می دهند در منازلی کوچک زندگی کنند اما مدارس شان از مساحت بالایی برخوردار باشد. مدارس ژاپن مجهزترین مدارس دنیا هستند و هر کودک شش ساله ژاپنی که باید تحصیلات ابتدایی را آغاز کند با رایانه آشنایی کامل دارد.
در توکیو سوت نزن

شهر پرزرق و برق و پرجمعیت توکیو، عنوان گران ترین شهر دنیا را به خود اختصاص داده و هزینه زندگی در این شهر به نسبت سایر شهرهای بزرگ دنیا، خیلی بالاست. حتی از آنجا که هزینه مسافرت های داخلی در ژاپن به خاطر گرانی حمل ونقل و بنزین، بالاتر از مسافرت های خارجی تمام می شود بسیاری از ژاپنی ها در طول تعطیلاتشان، سفرهای خارجی را به سفر داخلی ترجیح می دهند. در کشور صنعتی ژاپن اکثر مردم شاغلند و غذای خود را در اماکنی خارج از خانه میل می کنند، از این رو رستوران ها در شهر توکیو تا پاسی از شب باز و همواره نیز مملو از جمعیت هستند. غذاهای نیمه آماده نیز به وفور در فروشگاه های توکیو یافت می شود. در توکیو انتخاب غذا کار بسیار ساده یی است زیرا نمونه اکثر غذاهایی که در رستوران ها سرو می شود را با رعایت تمام جزئیات و دقیقاً به همان شکلی که بعد از تهیه آماده خواهد شد، در ویترین گذاشته اند و شما می توانید با ذکر نام غذا (در صورت دانستن زبان سخت ژاپنی) یا اشاره دست، غذای خود را انتخاب کرده و سفارش دهید. هزینه غذا در ژاپن به طور متوسط برای هر وعده 1000 تا 2000 ین است. چند سالی است که انواع ساندویچ های سرد و گرم نیز به فهرست غذای خانواده های ژاپنی و به ویژه شهروندان توکیو راه یافته و بسیاری از جوانان ترجیح می دهند در شب های بسیار خنک توکیو به اتفاق دوستانشان به ساندویچی های زنجیره یی «مک دونالد» و «وندیز» رفته و شام بخورند. بسیاری از خانواده های ساکن توکیو، گردش شبانه به اتفاق اعضای خانواده را حتماً لحاظ می کنند. مقصد اصلی همه آنها پارک های زیبای توکیو از جمله پارک «آری سوگلوا» است. از آنجا که همه ژاپنی ها به انواع نوشیدنی و مهم تر از همه چای علاقه دارند، در این گردش ها نیز چای می نوشند، آن هم به مقدار زیاد. ژاپن جزء معدود کشورهایی است که از تنوع نوشیدنی و انواع چای مثل چای گل یاس و چای های چند گیاه برخوردار است.

بازار سینماها در توکیو به ویژه در فصل تابستان حسابی داغ است. ژاپنی ها دیوانه وار به فیلم های هالیوود و هنرپیشگان آن علاقه مند هستند. هر فیلم جدید هالیوودی با استقبال گسترده مردم مواجه می شود، البته با زیرنویس ژاپنی زیرا سطح دانستن زبان انگلیسی بین عموم مردم این کشور نزدیک به صفر و لهجه انگلیسی آن دسته از کسانی که همت کرده اند و با رفتن به کلاس های زبان آن را تقویت کرده اند نیز بسیار وحشتناک است.

همان طور که پیشتر عنوان شد، گرانی در این شهر صنعتی بیداد می کند و از همین رو بسیاری از مردم توکیو ترجیح می دهند در حراجی های لباس محله چینی ها - که هر شب دائر است- شرکت کرده و لباس های ارزان و بادوام بخرند. شهرک چینی نشین چاینا تاون هر شب مملو از ژاپنی هایی می شود که می آیند تا لباس بخرند. تعداد زیاد مغازه های لباس فروشی و رستوران های چینی در خیابان های باریک و رنگارنگ این شهرک، نظر هر بیننده یی را به خود جلب می کند. مغازه های صنایع دستی نیز مدام از گردشگران، پر و خالی می شود. در این میان اتوبوس های داخل توکیو نیز بیکار ننشسته و مسافران را تا پاسی از شب جابه جا می کنند. اتوبوس ها - آن هم از نوع ژاپنی - قوانین مختص خود را دارند. استفاده از موبایل در این وسیله عمومی ممنوع است. در هر اتوبوس سه تا چهار صندلی بزرگ و راحت وجود دارد که برای زنان باردار، زنانی که بچه کوچک دارند، معلولین و افراد مسن در نظر گرفته شده است. اگر اتوبوس به قدری شلوغ شود که جایی برای ایستادن هم نباشد، کسی روی این صندلی ها نمی نشیند مگر چهار گروه مذکور و جالب تر اینکه اگر فرد مسنی روی این صندلی نشسته باشد و فرد مسن تری وارد اتوبوس شود که جای مناسبی برای نشستن نداشته باشد، فرد نشسته جای خود را به تازه وارد مسن تر می دهد. ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که هر زن یا دختر ژاپنی که با کیمونو (لباس سنتی مردم این سامان) سوار اتوبوس شود از پرداخت بلیت 200 ینی معاف است. به تازگی دولت ژاپن، این قانون را در راستای حمایت از فرهنگ بومی این کشور اتخاذ کرده است.

در توکیو دید و بازدیدهای شبانه آن طور که در خاورمیانه رایج است، مفهومی ندارد. این ملاقات ها تنها به شب های مخصوصی همچون شب کریسمس و شب تولد افراد محدود می شود. شاید باورتان نشود ولی ژاپنی ها مردمانی به شدت خرافاتی هستند و از جمله مهم ترین خرافات آنها، ناخن نگرفتن در شب است. عمده مردم این کشور معتقدند کسی که در شب ناخن بگیرد، هنگام فوت والدینش نمی تواند بر بالین آنها باشد. اگر روزی به ژاپن رفتید، مطمئن باشید شب هنگام صدای سوت هیچ کس را نمی شنوید زیرا آنها معتقدند اگر کسی شب ها سوت بزند، مار نیشش می زند. ناگفته نماند که شب ها بازار فالگیری و کف بینی در توکیو حسابی گرم است. کف بین ها معتقدند در شب، ارواح راحت تر پرواز می کنند و می توان از اسرار غیب آگاه شد. آنها با ارقام نجومی، آینده افراد را پیش بینی می کنند. یکی دیگر از اعتقادات خرافی مردم ژاپن این است که اگر کسی فوراً بعد از غذا دراز بکشد، ممکن است تبدیل به گاو شود، ضمن اینکه عدد چهار نزد عامه مردم ژاپن، عدد نحسی به شمار می آید. خالی از لطف نیست که بدانید توکیو در زبان ژاپنی به معنای پایتخت شرقی است. این شهر بیشترین جمعیت در میان شهرهای جهان را دارد. جمعیت 35 میلیون نفری این شهر از آن یک شهر بی بدیل ساخته است. مساحت آن حدود 7 هزار کیلومتر مربع است. توکیو توانسته است به عنوان شهری مدرن در میان شهرهای بزرگ جایگاه مناسبی بیابد. حضور قدرت های بزرگ اقتصادی این شهر را به یکی از ثروتمندترین شهرهای دنیا تبدیل کرده است. این شهر در رده باکیفیت ترین شهرهای جهان رتبه سی و پنجم را به خود اختصاص داده است.

خانه های ژاپنی به طور سنتی از چوب ساخته می شوند ولی در عین حال خانه های زیادی هم می توان یافت که به سبک غربی ساخته شده اند و مصالحی مثل بتون، سنگ و... در آنها به کار رفته است. ژاپنی ها رسم دارند وقتی وارد خانه هایشان می شوند حتماً کفش هایشان را درآورده و دمپایی روفرشی به پا کنند. کف منازل ژاپنی از چوب ساخته شده یا اینکه پوشیده از حصیرهایی است که از ساقه برنج درست شده اند که در زبان خودشان به آن تاتامی می گویند. اندازه هر تاتامی 90 در 180 سانتی متر است و واحد اندازه گیری سطح هر اتاق تعداد تاتامی است که کف اتاق را می پوشاند. درهای اتاق ها نیز به صورت کشویی و از جنس کاغذ ضخیم است. ژاپنی ها با مفهوم اتاق خواب خیلی آشنایی ندارند زیرا تشک های خوابشان را که به ژاپنی به آن فوتون می گویند تنها برای خواب پهن می کنند و روزها هم در کمدهای بزرگی که در اتاق هاست قرار می دهند، به همین خاطر یک اتاق در طول روز می تواند اتاق نشیمن یا ناهارخوری محسوب شود و شب هنگام هم به اتاق خواب تبدیل شود. بد نیست سری هم به آشپزخانه های ژاپنی بزنیم. وسایل آشپزخانه در ژاپن دست کم شامل پلوپز، ماکروویو، یخچال و اجاق گاز است. اجاق گازهای ژاپنی هم معمولاً از نوع دوشعله و رومیزی هستند و به ندرت پیش می آید که اجاق گازهای 4 یا 5 شعله با فر بزرگ در خانه های ژاپنی پیدا کرد. در مورد حمام هایشان نیز این بخش از خانه های ژاپنی دو قسمت مجزا دارد، یکی وان و دیگری هم دوش و شیر آب.
جایگاه زنان در ژاپن

در ژاپن رسوم و سنن بسیار مهم هستند و به آسانی تغییر نمی کنند. به همین دلیل زنان برای ورود به دنیای کار و نیز کسب حقوق مساوی دوران سختی را پشت سر گذاشته اند. جامعه ژاپن جامعه یی پدرسالار است که تصمیم گیری در آن عمدتاً کاری مردانه است و از زنان انتظار می رود از مردان اطاعت کنند. تعدادی از زنان این نظام را به چالش کشانده اند، اما اغلب آنها هنوز برتری مردان را می پذیرند. در ژاپن سیاستمداران زن نادرند و تنها 5 درصد کرسی های قانونگذاری در دست زنان است. حدود 40 درصد زنان ژاپنی به کار بیرون از خانه مشغولند. حدود 30 درصد زنان ژاپنی تحصیلات دانشگاهی دارند که اغلب آنها کسانی هستند که دوره دو ساله علوم مذهبی را گذرانده اند.

تحصیلات دانشگاهی در این کشور

برای ورود به دانشگاه های ژاپن داشتن دیپلم دبیرستان و گذراندن موفقیت آمیز امتحانات سراسری ورودی دانشگاه ها الزامی است. مراکز آموزش عالی در ژاپن به سه دسته دولتی، محلی و خصوصی تقسیم می شوند. دانشگاه های دولتی و محلی تحت پوشش وزارت آموزش، علوم و فرهنگ ژاپن هستند. دانشگاه های خصوصی نیز با مجوز این وزارتخانه فعالیت می کنند و با در نظر گرفتن مسائل آموزشی، درصدی از هزینه های خود را نیز از دولت دریافت می کنند. تعداد دانشگاه های خصوصی در ژاپن به مراتب از دانشگاه های دولتی بیشتر است. از نظر آماری دانشگاه های دولتی 18 درصد، دانشگاه های محلی 9 درصد و دانشگاه های خصوصی 73 درصد از مراکز عالی را به خود اختصاص داده اند.

کیمونو، گران ترین لباس زنانه دنیا

لباس سنتی مردم ژاپن کیمونو نام دارد که تا پیش از ورود فرهنگ غربی به ژاپن از اهمیت ویژه یی برخوردار بود اما به نظر می رسد امروزه جوانان ژاپنی ترجیح می دهند لباس های راحت مثل بلوز و شلوار بپوشند. همین امر موجب شده دولت ژاپن برای ترغیب هرچه بیشتر مردم به حفظ میراث فرهنگی شان، امکاناتی را برای کسانی که با کیمونو در جامعه حاضر می شوند، قائل شود. این امکانات شامل استفاده رایگان از وسایل حمل و نقل عمومی و بازدید از موزه هاست تا بلکه بتوانند مردم را به پوشیدن بیشتر کیمونو تشویق کنند. البته هنوز هم استفاده از کیمونو در مراسم و اعیاد مرسوم است و مردم ژاپن برای هر فصل کیمونوی خاصی می پوشند.

کیمونو پارچه ابریشمی است که در اندازه سیزده متر و در هشت قطعه بریده می شود. هیچ یک از این هشت قطعه، دور انداخته نمی شود. بدین جهت اگر قسمتی از لباس نیاز به تعمیر یا وصله داشته باشد به راحتی درست می شود. در کیمونو هرگز دکمه یی به کار نمی رود و شلوار آن رنگ های شاد و روشن دارد. لباس کیمونوی زنانه توسط شال های پهن ابریشمی رنگارنگ که در زبان ژاپنی به آن ابی (کمربند) می گویند، مهار می شود. آستین های کیمونوی دوشیزگان ژاپنی بلند و گشاد و برای زنان کمی کوتاه تر است که از آن به عنوان جیب استفاده می کنند. به این ترتیب که در آن دستمال یا کیف پول مخصوص خود را که از پارچه زری باف است، قرار می دهند. در فصل گرما نیز بادبزن به این وسایل اضافه می شود و زنان بیشتر از این وسیله برای رفع گرما استفاده می کنند. باید گفت زن ها زیر کیمونوی خود، زیرپوش سفید و ابریشمی برای گرفتن حرارت بدن شان به تن می کنند. جالب است بدانید کیمونوهای ابریشمی دستباف فوق العاده گران هستند؛ شاید گران ترین لباس زنانه دنیا. زیرا قیمت اجاره تنها یک روز کیمونو در ژاپن 28 دلار است، تا چه رسد به اینکه بخواهید یک کیمونوی شخصی داشته باشید.از مهم ترین موارد استفاده کیمونو می توان به مراسم ازدواج ژاپنی ها اشاره کرد که کیمونوی مشکی برای داماد و کیمونوی سفید برای عروس استفاده می شود زیرا رنگ سفید در فرهنگ این کشور نشانه آغاز یک سفر است. یا اینکه نوزاد سی تا صد روزه که کیمونوی سفیدرنگ به تنش کرده اند را به معبد می برند تا تولد او را اعلام کنند.از آنجایی که پوشیدن کیمونو به مهارت خاصی نیاز دارد، وظیفه آموزش آنها به عهده پدربزرگ ها و مادربزرگ های خانواده ها است. نوع آرایش مو و شیوه گره زدن شال های پهن کیمونو، زنان و دختران ژاپنی را از یکدیگر متمایز می کند. لباس زیبای کیمونو، شیوه راه رفتن، نشستن، برخاستن و آداب معاشرت خاص خود را دارد. گام های کوتاه و حساب شده در نجابت زنان تاثیر عجیبی دارد و هنگام بالا و پایین رفتن از پله ها به صورت مورب انجام می شود. مهم ترین موضوع این آداب معاشرت در لباس سنتی ژاپن، طریقه نشستن است که به آن در زبان ژاپنی «یس زا» می گویند و به علت بستن شال روی شکم و دور کمر، بدن کاملاً مستقیم است و هرگز نباید خم شد مضاف بر اینکه ساعت ها دو زانو روی پاشنه پا نشستن بسیار طاقت فرسا است. امروزه مدارسی مخصوص در ژاپن وجود دارد که شیوه پوشیدن کیمونو و آداب معاشرت خاص آن را به علاقه مندان تعلیم می دهند. هر جهانگردی که به ژاپن سفر می کند بازدید از یکی از این مدارس را در فهرست کارهای خود قرار می دهد.
امید بالای زندگی

میانه سنی مردم ژاپن 5/43 سال است. در عین حال رشد جمعیت آن منفی است، در نتیجه پیش بینی می شود اگر اوضاع به همین روال پیش رود جمعیت ژاپن در آینده یی نه چندان دور مسن خواهد بود. امید به زندگی در این کشور 02/82 سال است

http://www.etemaad.com/