گروه اجتماعی؛ پس از حمله زمین خواران به ساختمان حفاظت محیط زیست استان تهران و ضرب و شتم رئیس این سازمان تعدادی از کارشناسان و استادان محیط زیست بیانیه یی را صادر کردند. علت اصلی صدور این بیانیه، نشان ندادن هیچ واکنشی از سوی دستگاه های قضایی و دولتی کشور در برابر این فاجعه و سکوت پرسش برانگیز آنها است.وضعیت اسفناک محیط زیست ایران در دولت فعلی به حد بحران خود رسیده است و دولتمردان و مسوولان به بهانه توسعه، میراث طبیعی هزاران ساله ایران را از بین می برند. در این میان با وجود قوانینی که در همه آنها بارها بر حفظ محیط زیست و ممنوعیت فعالیت هایی که مغایر با هنجارهای زیست محیطی است تاکید شده، باز هم مسوولان به این قوانین اهمیتی نمی دهند و همچنان طبیعت ایران را قربانی توسعه می کنند.در ابتدای این بیانیه آمده است؛ ضرب و شتم مدیرکل محیط زیست استان تهران بدون تردید می تواند نمایه تازه یی از ناامنی و بی پناهی زیست بوم ها و میراث طبیعی ایران به شمار آید. اکنون کار به آنجا رسیده است که به تحریک عواملی ناشناس گروهی افراد عادی در نیمه روز، به ساختمان اداره کل حفاظت محیط زیست در پایتخت کشور هجوم برده و حتی آنچنان به خود غره باشند که اقدام به مضروب ساختن مدیر زحمتکش و خوشنام این اداره کنند. بنا بر گزارش های مندرج در خبرگزاری ها و روزنامه ها، در این ماجرا حمایتی بایسته از سوی نهادها و مراجع مسوول حتی ستاد مرکزی حفاظت محیط زیست از مضروبان این ماجرا صورت نگرفته است و با وجود آشکار بودن ماهیت عاملان این حادثه تحرکی درخور برای پیگیری قضایی موضوع تاکنون مشاهده نشده است؛ نکته یی که متاسفانه شائبه های ناخوشایند و نگران کننده را تقویت می کند. در قسمت دیگر این بیانیه بدون قضاوت حقوقی درباره بهانه اولیه این ماجرا و موضوع اشغال اراضی پارک ملی سرخه حصار از تمامی مراکز مسوول تقاضا شده به همین مناسبت پاسخگوی موارد ذیل باشند.با وجود نص صریح اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر ممنوعیت هرگونه فعالیت مغایر با هنجارهای زیست محیطی، موج شتابناک تخریب و تغییر کاربری اراضی ملی و طبیعی چرا با برخورد قانونی روبه رو نمی شود؟ چرا با وجودی که تعرض به حریم محیط بانان کشور حتی به مواردی همچون قتل فجیع این هم میهنان مظلوم و فداکار انجامیده، هیچ نشانه یی از عزم جدی برای مقابله با این گونه برخوردها مشاهده نمی شود؟ تا آنجا که گروهی حتی در دل پایتخت به خود اجازه حمله به یک ستاد دولتی و مضروب ساختن مدیر آن را بدهند؟
آیا برای دادخواهی در ارتباط با موارد نقض هنجارهای محیط زیست و تخریب منابع طبیعی و ملی ساز و کار معین و کارایی وجود دارد؟ اساساً شهروندان برای دادخواهی در برابر این موج تخریب و قهقرایی زیست بوم های ایران باید شکایت به کجا برند؟
با عنایت به موارد پیش گفته، آیا دور از انتظار است که دلمشغولان محیط زیست ایران گمان کنند حفظ محیط زیست متاسفانه برای دستگاه اجرایی کشور از هیچ اولویت بایسته یی برخوردار نیست؟
آیا زیبنده است که در فهرست نگران کننده ترین چالش های زیست محیطی کره زمین، همچون فرسایش خاک، جنگل زدایی، فرونشست آب های زیرزمینی، نابودی تالاب ها، بیابان زایی و ...ایران غالباً در شمار 10 کشور نخست جهان جای داشته باشد؟
چرا با وجود این همه چالش ها و مشکلاتی که در حوزه محیط زیست وجود دارد، نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی تاکنون کمترین واکنش را در این باره داشته اند؟ آیا عملکرد دستگاه اجرایی کشور در این زمینه تاکنون حتی مستوجب هیچ پرسشی نبوده است؟
پرداخت هزینه از محل منابع ملی و چشم اندازهای طبیعی برای ناپایدار ترین طرح های عمرانی، از قبیل انواع راه سازی ها و سدسازی ها و شهرک سازی های بدون ضابطه چرا با واکنش هیچ سازمان مسوولی در ایران مواجه نمی شود؟ آیا در این زمینه هیچ نهاد نظارتی و هیچ مرجعی برای دادخواهی و پیگیری حقوقی وجود ندارد؟
در پایان اعلام می داریم این رفتار نابهنجار و موهن و رفتارهایی از این دست نسبت به کسانی که در بدترین شرایط ممکن، عرصه طبیعی میهن را پاس می دارند برای اینجانبان و تمامی کسانی که دغدغه حفظ میراث طبیعی ایران را دارند به هیچ عنوان قابل تحمل نبوده، به این بیانیه بسنده نخواهیم کرد و از تمامی راه های ممکن قانونی در راه حفظ محیط زیست گرانبهای کشور و حافظان فداکار آن اقدام خواهیم کرد 

اعتماد۲۱/۶