ژاپنی ها درباره روبات ها نگرش مناسب تری نسبت به دیگر جوامع دارند. این نوع نگرش هم از «شینتو» مذهب آنها ناشی می شود که برای موجودات بی جان، روح قائل است و هم از نوع نگرش صنایع به جذب نیروی کار.

برای ژاپنی ها انقلاب روباتیک اجتناب ناپذیر است و چقدر خوب است که پیشرفت یک توفیق اجباری باشد. منحنی جمعیت ژاپن از سال 2005 به این سو روندی نزولی را نشان می دهد. طبق بررسی های انجام شده، رشد منفی جمعیت در ژاپن، جمعیت این کشور را تا سال 2050 به 90 میلیون نفر کاهش خواهد داد که این یعنی 30 میلیون کمتر از جمعیت فعلی. اگر رشد منفی جمعیت تبعات زیادی برای یک کشور داشته باشد قطعاً مهم ترینش نیاز به نیروی کار در سال های آتی است.

در طول چند سال گذشته دولت ژاپن با اختصاص بودجه به فعالیت های پژوهشی روباتیک برای رفع نیازهایش، رویکرد مناسبی را اتخاذ کرده است که از آن جمله می توان به اختصاص 42 میلیون دلار به عنوان فاز اول، تا سال 2006 به پژوهش های مرتبط با روبات های انسان نما و همچنین اختصاص سالیانه ده میلیون دلار به عنوان فاز دوم این پروژه تا سال 2010 برای توسعه فناوری های مهم مرتبط با روبات ها اشاره کرد.

دولت ژاپن میزان سوددهی صنایع را با به کارگیری روبات ها در سال 2006 ، 2/5 میلیارد دلار تخمین زده است که طبق پیش بینی ها این میزان تا سال 2010 به 26 میلیارد دلار و تا سال 2025 به 70 میلیارد دلار افزایش خواهد یافت. آمار منتشر شده در سال 2005 از به کارگیری بیش از 370 هزار روبات در صنایع این کشور خبر داده است که معادل است با 32 روبات به ازای هر هزار نفر کارگر. به کارگیری روبات ها در صنایع ژاپنی علاوه بر مزایایی نظیر کاهش هزینه ها و همچنین حقوق و مزایای دیگر، باعث افزایش دستمزد نیروی کار انسانی متخصص شده است. «ایمی اوناگا» رئیس کمپانی «ماتریکس» که مسوول توسعه دانش روباتیک ژاپن در ایالات متحده است، پیش بینی می کند جانشینی کارگران معمولی با روبات ها در صنایع کوچک با افزایش چشمگیر تولید در آینده یی نه چندان دور همراه خواهد بود.

در برنامه منتشر شده در سال 2007 توسط وزارت بازرگانی ژاپن پیش بینی شده است که تا سال 2025 چیزی بالغ بر یک میلیون روبات صنعتی در صنایع این کشور به کار گرفته شوند. اگر نیروی کار هر روبات را با تخمین معادل ده انسان در نظر بگیریم، کشور ژاپن در سال 2025 می تواند از ده میلیون نیروی کار انسانی که از حقوق و مزایای انسانی هم برخوردار نیستند، بهره مند شود که در مقایسه با شرایط فعلی این مقدار معادل 15 درصد نیروی کار این کشور خواهد بود. این در حالی است که هم اکنون نزدیک به 40 درصد کل روبات های صنعتی جهان در ژاپن متمرکز هستند.

یک اصل مشترک در همه مسائل وجود دارد و آن این است که همه می دانند چه چیز خوب است و چه چیز بد و آنچه در این بین اهمیت می یابد این است که یک چیز چقدر خوب است و چیز دیگر چقدر بد. اگرچه استفاده از روبات ها در صنایع، سود زیادی برای آنها در پی داشته است، اما صنایع تولیدکننده روبات ها با شکست های شدیدی در عرصه ساخت و یافتن بازار فروش محصول خود روبه رو هستند. این بحران فروش نه تنها مختص شرکت های بزرگ نظیر میتسوبیشی (که در سال 2003 حتی موفق به فروش یکی از روبات های صنعتی «واکامورای» خودش نشد) نیست، بلکه آثارش در صنایع ساخت اسباب بازی نظیر سگ «آی بو» سونی (که به قیمت دو هزار دلار در سال 2006 وارد بازار شد و هرگز نتوانست جای خود را در بازار عمومی اسباب بازی ها پیدا کند) نیز به وضوح مشهود است.

در این بین الگوهای موفق اندکی هم یافت می شود که از آن جمله می توان روبات نظافت چی«رومبا» ساخت شرکت iRobot ایالات متحده را نام برد که در سال 2002 وارد بازار شد. «هلن گرینر» رئیس این شرکت با بیان اینکه «امکان ساخت هر چیزی وجود دارد و در این میان باید دقت کرد که مردم چه چیز را خواهند خرید؟» ریشه موفقیت شرکتش را آشکار می کند که تاکنون موفق به فروش 5/2 میلیون «رومبا» به قیمت 120 دلار شده است. در سال گذشته نیز شرکت سونی از اشتباهات خود درس گرفته و اسباب بازی نسبتاً ارزان قیمت، 350 دلاری، خود را وارد بازار کرده است. در همین حال، i-Sobot دیگر شرکت ژاپنی، با عرضه روبات 300 دلاری خود، مجهز به 17 موتور و همچنین امکان نمایش عکس العمل در برابر شنیدن برخی کلمات خاص، نسل جدیدی از اسباب بازی های پیشرفته و ارزان قیمت را روانه بازار کرده است

www.etemaad.com