کیسه هایی که برای من و شما دوخته شده(!)

کیسه هایی که برای من و شما دوخته شده(!)

و روز به روز به ظرفیت آن افزوده میشود

آیا می دانستید سازمان صدا و سیما مانند بسیاری از شرکتهای محوری گشور وابسته به دولت بوده و بودجه آن از تصویب دولت میگذرد؟

با این مقدمه میریم سر اصل مطلب:

آیا می دانستید روند تبلیغات در این سازمان چیزی جزتوهین به من و شما نیست؟!(فعلا از کیفیت سایر برنامه ها چشم پوشی می کنیم)

قبل از شروع برنامه های پر بیننده با انبوهی از آگهی ها مواجه می شویم که معمولا معلوم نیست چه مدت ادامه دارند و اگر به برنامه علاقمند باشید مجبور به تحمل آنها هستید.این آگهی هاکه به صورت  کسالت آوردر بین برنامه ها هم پخش میشود بد جوری می زنه تو ذوق آدم!اوایل یه کم رعایت می کردند اما اخیرا مدت و تعداد دفعات پخش آنها زیاد شده به حدی که انگار یه تیکه از فیلم یا سریال(به عنوان مثال) در بین اگهی ها پخش میشه!...(ما در ایران معمولا به این مسائل زودعادت میکنیم !(شخصا عقیده دارم مردم ما کم توقع ترین و ساده دل ترین مردم دنیا هستند!))اما تحمل تا کی؟

به نظر میرسد این شیوه تبلیغ اولین بار در میان برنامه طنز جنگ 77 ایجاد شد که گویا به مذاق مسئولین خوش آمده و کم کم برخلاف سایر" برنامه های توسعه ای بلند مدت "توسعه این برنامه با جدیت ادامه داشته(!).مردم هم که مثل همیشه ...(!). جالب اینجاست این شیوه تبلیغاتی با این حجم فقط در برخی شبکه های خصوصی دنیا اجرا میشود تازه ان هم فقط به منظور تامین بودجه شبکه!درحالی که تلوزیون ملی ما از بودجه های دولتی بهره میبرد وحتی درصدی از هزینه مشترکان برق را هم برای خود برمیدارد!

اگر کمی به عقب برگردیم:در ابتدازیر نویسها شامل تبریک عیدهای مختلف،خبرهایی از راه انداری طرح های صنعتی و مردمی یا توصیه های ایمنی بود....اما مسئولینی که شعار خود را خدمت به مردم و حرکت جامعه به سمت رفاه بیشتر قرار داده اند اینجا هم وارد عمل شده و با ابتکار(استفاده ازهمون قضیه کم توقع بودن...) تبلیغات را وارد این بخش نموده و از این به بعد میشد اون تیکه باقی مونده فیلم و سریال را هم بی نصیب نگذاشت ،تازه در برنامه های زنده هم می شد تبلیغات کرد! (در حالی که نوع پیام های تبلیغاتی هیچ تناسبی با برنامه ها ندارد)

این چیزی جز بی احترامی به بیننده است؟

حتی در رسانه های معتبرغربی هم  اصل احترام ، محوریت دارد و ما تبلیغاتی به این نحو نداریم. شاید یک نمونه مثال موضوع را روشن کند: تلوزیون از بابت پخش پیام بازرگانی در زمان پخش سریال شبهای برره توانست 40 میلیارد تومان به جیب بزند.این رقم تنها به یک برنامه اختصاص داشت واگر به کل درآمدها فکر کنیم می بینیم پایمال کردن حقوق مردم ارزشش را دارد!

نوع تبلیغات بحث دیگری است .با توجه به مطالب بالا بخش وسیعی از برنامه های رسانه ها را تبلیغات(راست و دروغ بودن تبلیغات ها به کنار) پر کرده و، به لطف مسئولین،معمولا در زمان هایی است که این رسانه ها بیشترین مخاطب ها را دارند.آیا محتوی انها با فرهنگ ما سازگار است؟!آیا برای تبلیغ چایی باید شاهد کاخ ها و ویلاها باشیم با میز و مبل های سوپرلوکس؟!آیا تظاد فرهنگی و اقتصادی فعلی کشور کافی نیست ؟اینقدر وزارت ارشاد و... یقۀ فیلم سازان و خواننده ها را میچسبند و... اما اصلا مهم نیست در تبلیغاتها چه ترانه یا صحنه ای وجود دارد....استفاده از جنس مونث هم که کم کم داره رواج پیدامیکنه درست مثل کشور های غیر اسلامی....(خوب البته دموکراسی غربی و پیشرفت غربی آن را اقتضا میکند!!!)

از همه این موارد که بگذریم میرسیم به میزان نزدیکی به واقعیت و معرفی درست محصولات ،که تا بحث پول مطرح شود دیگر این مباحث مهم نیست !